From the beginning of the formation of human civilization, handicrafts, as the most vital possibility for the preservation and continuation of human living conditions, have been at the service of human beings. To this day, their presence has served as an opportunity to explain the identity and culture of all civilizations. Handicrafts also adopt a new approach in each period in accordance with the changing living conditions and the needs of society. Meanwhile, such an approach is affected by the response it should show to the material and spiritual needs of the audience. The combination of these features, on the one hand, has made handicrafts as efficient and effective examples in the field of creative and cultural industries. On the other hand, their technical diversity and climatic extent have provided numerous (and sometimes ambiguous) definitions for handicrafts. In the meantime and according to the concepts and components of future research, none of these definitions seem to have addressed the nature of this art industry (contemporary aspect) and its impact on sustainable development. Therefore, in this fundamental research, with the approach of exploratory futures research, an attempt is made to provide a scientific, modern, and strategic definition for saving the position of contemporary handicrafts by reviewing conceptual impulses. In this way, data collected through studying the documents and library resources alongside the field method (that is, in-depth interview).
The result of this research has shown that the difference between contemporary definition of handicrafts and the traditional one is based on the significant relationship they have with creative industries. In a world where the passage of time is so fast that its value cannot be understood, the control and creation of time is a gift that turns contemporary handicrafts into a solution for cultural and economic development by designing futuristic scenarios. In this case, today's generation, viewing the support devoted to the rich culture and to the value of their traditions, will be able to shape the sustainable development of this art and turn this part of the creative industry into an identity worthy of the future.
پوراصغر سنگاچین، فرزام، و رمضان اسمعیل اسدی. 139۶. اصول، مبانی، اهداف و شاخصهای توسعۀپایدار. تهران: معاونت امور اقتصادی و هماهنگی برنامه و بودجه.
پورمند، حسنعلی، غلامرضا ذاکرصالحی، رضا افهمی، و ساغر کریمی. 1399. «چالشهای تلفیق الگوی آموزش برای توسعه پایدار در آموزش عالی صنایع دستی». فصلنامه پژوهش و برنامهریزی در آموزش عالی، ش. ۹۶: 27ـ۵۱.
توکلی، مرداویج، رسول بیدرام، و سید سعید میرواحدی. 1399. «طراحی مدل کسب و کار امکانگرا در صنایع دستی شهر جهانی لالجین». اقتصاد شهری ۵ (1): 17ـ۳۴.
جهانیان، رمضان. 1389. «بررسی راهکارهای توسعۀ کارآفرینی در آموزشکدههای فنی و حرفهای دانشگاه آزاد اسلامی». تحقیقاتمدیریت آموزشی ۲ (۲): ۵۱ـ۷۴.
حسینی، سید محمدرضا، روحالله سمیعی، و مجید اشرفی. 1۴00. «خلق فرصتهای کارآفرینانۀ صنایع دستی از دیدگاه توسعۀ پایدار». جغرافیا (برنامهریزی اقتصادی) ۱۱ (2): 784ـ805.
حیدری، غلامحسین. 1373. «جایگاه صنایع دستی در برنامۀ دوم توسعۀ اقتصادی کشور». تعاون. شماره 39: یادداشت.
خلیلوند، کلثوم، و ناهید رمضانیایی. «بررسی تأثیر توریسم تاریخی فرهنگی بر توسعۀ پایدار شهری (نمونۀ موردی شهر ایلام)». اولین کنفرانس بینالمللی هنر، صنایع دستی و گردشگری. https://civilica.com/doc/543476.
دادور، ابوالقاسم، و آزاده دالایی. 1395. مبانی نظری هنرهای سنتی. تهران: دانشگاه الزهراء.
رستمی، محسن، عیسی کشاورز، و رضا خجسته. 1397. روشهای آیندهپژوهی در صنایع فرهنگی. تهران: انتشارات پشتیبان.
قاسمی، حمید و دیگران. 1399. مرجع پژوهش. تهران: پیام نور.
کشمیرشکن، حمید. 139۶. هنر معاصر ایران. تهران: نشر نظر.
کریمی، ساغر. 1۴00. «آیندهپژوهی هنجاری در آموزش عالی صنایع دستی با ایدۀ توسعۀ پایدار». همایش آیندهپژوهی، آموزش عالی و توسعۀ پایدار. تهران: دانشگاه سوره.
کیاکجوری، داوود، راضیه شعبانزاده، و مصطفی آزاد. «بررسی نقش دانشگاهها در توسعۀ کارآفرینی». کنفرانس ملی کارآفرینیومدیریت کسبوکارهایدانشبنیانباچشماندازیبرمراکزسهگانۀکارآفرینی،رشدوپارکهایعلموفناوری،ارتباط بیندانشگاههاوصنعت (جامعه بهعنوانبستسازاندانشگاههاینسلسوم) (کارآفرین ارزشآفرینوثروتآفرین). بابلسر.
کیقبادی، مرضیه، مرضیه فخرایی، سیده سارا علوی، و سید عبدالمجید زواری. 1387. سند شناخت صنعت فرهنگی. قم: اندیشکدۀ صنعت و فناوری.
گرگوری، بروس اسمیت. 1380. نیچه، هایدگر و گذار به پسامدرنیته. ترجمۀ علیرضا سید احمدیان. تهران: پرسش.
گودرزی، ریحانه، سید رسول حسینی، و سید کمال طباطبائیان. 1397. «چارچوبی برای توسعۀ کارآفرینی دانشگاهی در رشتههای علوم انسانی در ایران». توسعۀ کارآفرینی 11 (۴): ۶۶۱ـ۶۷۹.
محمدی، اکبر. ۱۴۰۰. «چالشهای آیندهپژوهی در طرحهای توسعۀ شهری ایران». در مجموعه مقالات همایش آیندهپژوهی، آموزشعالی و توسعۀ پایدار، تهران: دانشگاه سوره.
مردوخی، بایزید. 1392. روششناسی آیندهنگری. چ۲. تهران: نشر نی.
نامداریان، لیلا، علیرضا حسنزاده، و مهدی مجیدپور. 1393. «ارزیابی تأثیر آیندهنگری بر سیاستگذاری علم، فناوری و نوآوری». مدیریت نوآوری 3 (2؛ پیاپی 8): 73ـ۱۰۲.
یاقوتی، سپیده، و رؤیا روزبهانی. 1393. «جایگاه صنایع دستی در توسعۀ اقتصادی و مبادلات فرهنگی». پژوهش هنر ۲ (8): 53ـ58.
Inayatullah, Sohail. 2000. The Views of Futurists. The Knowledge Base of Futures Studies 4. CD-ROM. Melbourne: Futures Study Centre.
Negus, K and M. Pickering. 2004.Creativity, Communication and Cultural Value.
Schumpeter, J.A. 1942.Capitalism, Socialism and Democracy, 36. New York: Harper & Row.
Slaughter, R. A. 2002. Futures tools and Techniques. Melbourne: Futures Study Centre. ISBN: 0-7316-2650-8, Revised, expanded and re-issued as Futures Thinking for Social Foresight.
Houshiar, M. (2022). A Re-definition of Iranian Handicrafts from the Perspective of Future Research. Journal of Iranian Handicrafts Studies, 5(1), 19-32. doi: 10.22052/hsi.2022.246481.1030
MLA
Mehran Houshiar. "A Re-definition of Iranian Handicrafts from the Perspective of Future Research", Journal of Iranian Handicrafts Studies, 5, 1, 2022, 19-32. doi: 10.22052/hsi.2022.246481.1030
HARVARD
Houshiar, M. (2022). 'A Re-definition of Iranian Handicrafts from the Perspective of Future Research', Journal of Iranian Handicrafts Studies, 5(1), pp. 19-32. doi: 10.22052/hsi.2022.246481.1030
VANCOUVER
Houshiar, M. A Re-definition of Iranian Handicrafts from the Perspective of Future Research. Journal of Iranian Handicrafts Studies, 2022; 5(1): 19-32. doi: 10.22052/hsi.2022.246481.1030