Visual Expresiion of Metaphor of ‘Reed’ (Ney) in Leili and Majnoon's Miniatures

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD. Student of Islamic Arts, Tarbiat Modares, Tehran, Iran

2 Associate Professor of Paintings, Tarbiyat Modarres, Tehran, Iran

Abstract

Iranian mystics have used the metaphor of ‘Reed’ (Ney) to express the story of human distance and humiliation from his/her origin. The story of Leili and Majnoon seems to have highlighted this meaning more than any other stories. Persian miniaturists have also tried to realize these themes  by recognizing mystical principles. One of these innovations has been the realization of metaphor of the reed in form of a shepherd as piper in the story of Leili and Majnoon. The use of this metaphor, as a reminder to man of the day of genesis, is for moving beyond the surface of a love story. The purpose of this article is to identify the connection between mystical concepts and Persian miniatures as well as to show a new visual identity in miniatures to express mystical themes visually. The method of collecting information was library-documentary. In this article, the miniatures of schools of Herat and Second Tabriz are considered, among which four miniatures with similar themes to the story of Leili and Majnoon have been selected as statistical samples. Deploying an analytical-descriptive method, this research has sought to answer the following questions: What are the mystical meanings of reed (Ney) in Rumi's Ney-Namey? How is the visual expression of metaphor of reed(Ney) in Leili and Majnoon's miniatures? Findings have shown that miniaturists by means of a visual expression of various scenes of Leili and Majnoon and through use of metaphor of ‘a shepherd as piper’ has given expressions to themes such as the status of love, lover, beloved, survival, destruction, and so on through frameworks of shapes, colors and composition.
 

Keywords

References

  1. آلوغبیش، عبدالله، و نرگس آشتیانی. 1397. «پیوند ادبیات و نگارگری؛ خوانش تطبیقی لیلی و مجنون جامی و نگاره‌ای از مظفرعلی»، پژوهش‌های ادبیات تطبیقی ۶ (1): 31ـ۵8.
  2. اطرایی، ارفع، و محمدرضا درویشی. 139۴. سازشناسی ایران. تهران: شرکت چاپ و نشر کتاب‌های درسی ایران.
  3. پورجوادی، نصرالله. 1387. باده عشق. تهران: کارنامه.
  4. تاجدینی، علی. 1383. فرهنگ نمادها و نشانه‌ها در اندیشۀ مولانا. تهران: سروش.
  5. ثروتیان، بهروز. 1379. «راز عشق لیلی و مجنون در مثنوی لیلی و مجنون نظامی گنجه‌ای»، فصلنامه هنر و معماری، ش. ۴۶: 10ـ29.
  6. جامی، عبدالرحمن. 137۵. مثنوی هفت اورنگ (سلسلة الذهب). تصحیح مرتضی مدرس گیلانی. تهران: مهتاب.
  7. جاوید، هوشنگ. 138۵. «موسیقی شبانان (نگرشی کوتاه به موسیقی چوپانی در روستای خشکنه دهان_فومن)»، نشریه مقام موسیقایی، ش. ۴8: 1۴ـ17.
  8. حسینی‌راد، عبدالمجید. 1383. «ساختار تجسمی و شعری آثار کمال‌الدین بهزاد» در مجموعه مقالات همایش بین‌المللی کمال‌الدین بهزاد. تهران: فرهنگستان هنر.
  9. زمانی، کریم. 1378. شرح جامع مثنوی معنوی (دفتر اول). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  10. صدری، مینا. 1392. نگاره‌های عرفانی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  11. طهماسبی‌ مراغی، طغرل. 139۵. فرهنگ سازها. تهران: سوره مهر.
  12. قاضی‌زاده، خشایار، و پرویز حاصلی. 1398. «بیان هنری در نگاره‌های داستان لیلی و مجنون در خمسه طهماسبی». مجله نگره، ش.۵0: 7۶ـ89.
  13. قشیری، عبدالکریم بن هوازن. 1379. ترجمه رساله قشیریه. تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. چ۶. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  14. کاشفی سبزواری، حسین. 13۵0. فتوت‌نامه سلطانی. به‌اهتمام محمدجعفر محجوب. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
  15. گربران، آلن، و ژان ژاک شوالیه. ۱۳۷۹. فرهنگ نمادها. تهران: جیحون.
  16. مرادی‌نژاد، سمیه، محمدرضا حسنی جلالیان، علی حیدری، و سید محسن حسینی. 1397. «مهم‌ترین کارکردهای عرفانی داستان لیلی و مجنون»، پژوهش‌های ادب عرفانی، ش. 38: ۴7ـ72.
  17. مولوی، جلال‌الدین محمد بلخی. 138۴. مثنوی معنوی. تصحیح رینولد الین نیکلسون. چ۴. تهران: بهزاد.
  18. نظامی، جمال‌الدین ابومحمد. 137۴. لیلی و مجنون نظامی گنجوی. تصحیح برات زنجانی. چ۲. تهران: دانشگاه تهران.
  19. یوسفی، غلامحسین. 138۶. «نالۀ نی». مجله حافظ (ویژه‌نامۀ مولوی)، ش. ۴1: ۵ـ7.
  20. Bahari, Ebadollah. 1996. Bihzad. Master Persian Painting. London & New York: I.B.Tauris.
  21. Canby, Shila R. 2014. The Shahnama of Tahmasb. Usa & Iran: The Metropolitan Museum of Art & Vijeh Nashr Co.
  22. Cary Welch, S. 1976. Royal Persian Manuscript. London: Thames and Hudson.
  23. Simpson, Marianna Shreve. 1997. Sultan Ibrahim Mirza’s Haft Awrang. Washington, C: Freer Gallery of Art, Smithsonian Institution.
  24. Soudavar, Abolala. 1992. Art of the Persian Courts. New York: Rizzoli.
  25. Url1: http://www.bl.uk/manuscripts/Viewer.aspx?ref=or_6810_f098v
Journal of Iranian Handicrafts Studies
Volume 5, Issue 1 - Serial Number 8
8
September 2022
Pages 5-18

Files

Share

How to cite

Statistics