Typology of Zomoudgari Works Installed on the Entrance Doors of Qajar Buildings in Kashan

Document Type : Original Article

Authors

1 M.A Student of Islamic Art, Faculty of Arts, University of Neyshabur, Neyshabur, Iran

2 Assistant Professor, Department of Art Research, Faculty of Arts, University of Neyshabur, Neyshabur, Iran

Abstract

Zomoudgari is considered one of the prominent arts in the history of Iranian arts. It refers to all kinds of metal connections made on traditional and old doors and windows. These metal extensions have their own uses. In addition to an aesthetic value, these metal extensions reflect unique visual and symbolic elements. The city of Kashan during the Qajar era was known as one of the most prominent centers of Zomoudgari in Iran. The excellent quality of Qajarid Zomudgari works in Kashan and the lack of sufficient studies to identify and study their qualitative characteristics have justified this study and its aim at analyzing the practical and visual features of a selection of the most prominent Zomudgari works manifested in the entrance doors of Qajar historical buildings in Kashan. Following the expansion of tourism industry and the necessity of reviving historical textures as well as the restoration of old buildings, as the legacy of Iranian home culture, it seems necessary to take a step, even if a small one, in the direction of preserving and reviving less-known handicraft arts such as Zomoudgari. What has been studied in this research includes the works of Zomudgari belonging to doors of Qajarid buildings in Kashan such as those of residential houses, timchehs, and serahs, mosques and baths. The general results indicated that in the Qajar period, the fittings installed on the doors of buildings in Kashan were made of steel, brass, and copper. Also, a variety of forms is mostly seen in the sequins under the drums, the sequins under the studs, and the sequins on the nose; but in the meantime, there is a difference in the overall form of male and female drums.

Keywords


  1. بهداد، حمید، و سید علی مجابی. 1400. «تنوع طرح و نقش در کوبه‌های ابنیه‌ی تاریخی بافت سنتی شهر یزد». نشریه هنر‌های زیبا- هنر‌های ‌تجسمی. ش. 3: 51-64.
  2. تام‌سن، منصور. 1394. کارگاه طراحى نقوش سنتى (1). تهران: شرکت چاپ و نشر کتاب‌هاى درسى ایران.
  3. توحیدی، فائق. 1394. فن و هنر فلزکاری در ایران. تهران:انتشارات سمت.
  4. حاج‌مشکی ]مشکی، حاج علی[. 1401. «هنر زمودگری در کاشان». مصاحبه شفاهی توسط محمدجابر جاری‌پور در محل بازار سنتی کاشان، گالری حاج مشکی.
  5. حقیقت، عبدالرفیع. 1384. تاریخ هنرهای ملی و هنرمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان ‌تاریخی تا پایان دوره قاجاریه از مانی تا کمال‌الملک. سمنان: انتشارات کومش.
  6. شوالیه، ژان، و آلن گربران. 1382. فرهنگ نمادها. ترجمۀ سودابه فضایلی. تهران: انتشارات جیهون.
  7. شیرین‌بیان، محبوبه. 1388. «مطالعه عناصر تشکیل‌دهنده طراحی‌ داخلی خانه‌های تاریخی کاشان». پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. دانشکده هنر، دانشگاه شاهد.
  8. عطارزاده، عبدالکریم، و مهران هوشیار. 1396. مجموعه هنر در تمدن اسلامی. تهران:انتشارات سمت.
  9. عنبری یزدی، فائزه. 1392. هندسه نقوش (1). تهران: شرکت چاپ و نشر کتاب‌هاى درسى ایران.
  10. غلامی رکن‌آبادی، زهره. 1390. «نمادشناسی تصویری مار بر کوبه درها در هنر اسلامی». پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. دانشکده هنر، دانشگاه هنر اصفهان.
  11. کیان، مریم. 1380. «هنر زمودگری، نمونه‌هایی از کاشان». مجله معمار. ش. 15: 108-114.
  12. کیان، مریم. 1381. «چلنگری در هنر‌های سنتی». نشریه کتاب ماه هنر. ش. 45-46: 62-66.
  13. مروتی شریف‌آبادی، صفیه. 1392. «شناخت صنایع‌دستی به‌کار رفته در معماری‌سنتی دوره‌ی قاجار شهرستان اردکان (با معرفی خانه تقدیری)». پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. دانشکده هنر و معماری، دانشگاه علم و هنر.
  14. مطهریان، سیماسادات. 1395. آشنایی با هنر زمودگری. تهران: انتشارات ذهن فرزام.
  15. معماریان، غلامحسین. 1389. سیری در مبانی نظری معماری. تهران: سروش دانش.
  16. مهرنگار، منصور. 1390. «بررسی جلوه‌های نمادین (نوشتار و نقش) بر پهنه در خانه‌های یزد». نشریه کتاب ماه‌ هنر. ش. 159: 64-81.
  17. نواده ماه‌پیکر، فرشته‌. 1397. «مطالعه نقش و عملکرد کوبه در شهرهای اصفهان و تبریز از قاجار تا پهلوی». پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. پردیس خودگردان فارابی، دانشگاه هنر.